2006 Concertreis naar Rome

Een droom wordt werkelijkheid door Ger Vosters
 
Na een jaar van intensieve voorbereiding begint het mannenkoor St. Caecilia Sweykhuizen op maandag 18 september 2006 aan een 5-daagse concertreis naar de eeuwige stad Rome. Hoewel de verwachtingen hoog gespannen zijn, vermoedt op dat moment niemand dat de reis uitgroeit tot een ware droomreis.
Vanaf 9.00 uur verzamelen de zangers zich met hun partners, meereizende familieleden en vrienden op het Odiliaplein in Sweikhuizen. Om precies 9.30 uur vertrekt het gezelschap van 140 personen naar de luchthaven van Düsseldorf. Onder hen bevindt zich de in Geleen geboren pater Bronneberg. De pater is tijdens de organisatie van de reis steeds de contactpersoon geweest tussen koor en Vaticaan.
Om 10.45 uur komen de touringcars aan op het moderne en gezellige vliegveld van Düsseldorf. De geplande vertrektijd naar Rome per LTU vlucht 1126 is 12.00 uur. Het inchecken gaat snel omdat de zitplaatsen voor de gehele groep zijn gereserveerd.
Na een perfecte vlucht landden we om 14.03 uur (local time) op de internationale luchthaven Leonardo da Vinci in Fiumicino op 32 km van Rome. Het weer is licht bewolkt en de temperatuur is ca. 25 graden Celcius.
In Rome verblijven we in twee hotels: het Pinewood Hotel waar het merendeel van het gezelschap logeert en het Parco Tirreno Hotel. Beide hotels liggen op loopafstand van elkaar en op ongeveer 12 minuten met metro of bus van het centrum. De voorzitter en zijn echtgenote verblijven niet in een van de hotels maar logeren samen met pater Bronneberg in een klooster dicht bij het Vaticaan. Een belangrijke strategische locatie. Samen met de pater overlegt hij regelmatig met het Vaticaan over het optreden van het koor in de St. Pieter en tijdens de audiëntie. Ook spreekt de voorzitter met de krant van het Vaticaan de L’Osservatore Romano over DVD-opnames en foto’s e.d. Na het inchecken en het diner kan iedereen de avond zelf invullen. Sommigen verkennen de omgeving, anderen prefereren een borrel in het hotel.
 
Dinsdag 19 september
 
Om 9.00 uur vertrekken de touringcars voor de ochtendexcursie naar Vaticaanstad voor een bezoek aan het Vaticaans museum met de

Sixtijnse Kapel en aan de St.Pieter. Voor de toegang van het museum staat een enorme rij bezoekers (wachttijd ruim 2 uur). De Vaticaanse musea zijn de grootste ter wereld, waar werkelijk alles te zien is: Egyptische mummies, Griekse beelden, sarcofagen, de reiswagens van de pausen etc.
 
Diepe indruk maakt de Sixtijnse kapel. De kapel schittert sinds de restauratie in de jaren negentig van de vorige eeuw in vrolijke felle kleuren. Een zo goed als nieuwe Michelangelo kwam te voorschijn. Adembenemend is de St.Pieterskerk. De basiliek strekt zich uit over een oppervlak dat 2,5 keer zo groot is als dat van de Dom van Keulen, is 211 m lang, 186 m breed en 132 m hoog. Er kunnen 60.000 mensen in. De St. Pieter is in 120 jaar gebouwd. De eerste bouwmeester is Bramante. Het is nauwelijks voor te stellen dat straks in dit enorme bouwwerk met al zijn rijkdom het mannenkoor St. Caecilia uit Sweikhuizen de avondmis opluistert. Om 15.30 uur vertrekt het gezelschap weer naar het Vaticaan voor de H.Mis in de St. Pieter. Een leuke ervaring is te zien dat in de buurt van het Vaticaan aan diverse verkeersborden richtingaanwijzers hangen met alleen het opschrift “Mannenkoor Sweikhuizen”. De borden hangen er louter voor het koor en wijzen de bussen de weg naar de gereserveerde parkeerplaats. Om iedereen van het gezelschap de gelegenheid te geven het koor te fotograferen en te filmen zo direct voorafgaand aan hun historische optreden in de St. Pieter poseert het koor, prachtig uitgedost in kostuum, op het St.Pietersplein. Wat bedoeld is voor de eigen aanhang pakt anders uit. Binnen een mum van tijd staan rijen dik mensen afkomstig van “all over the world’’ eveneens het koor te fotografen en te filmen. Minuten lang is het een en al flitslicht.
 
Het koor geniet zichtbaar met volle teugen. Vanaf nu gaat St.Caecilia uit Sweikhuizen over de gehele wereld. De St. Pieter telt vele zijbeuken en vele nissen met een altaar. In het gedeelte achter het hoofdaltaar hebben wij met groot succes de H. Mis opgeluisterd. Zo’n zijbeuk is als het ware al een kerk op zich en tijdens de H.Mis was deze geheel gevuld met onze eigen fans maar ook met andere pelgrims. Zelfs achter de hekken stonden mensen, die zich dit “buitenkansje” niet lieten ontgaan. Men schatte het totaal aantal mensen op ca 1200. Het koor had een gunstige plaats ingenomen naar het publiek toe, maar al gauw kwam er een of andere suisse (ordebewaker) ook wel koorezel genoemd, die ons naar een plek bij het orgel deed verwijzen, waardoor de opstelling niet gerealiseerd kon worden zoals onze dirigent dat wenste. {mosimage}Naast ons koor namen enkele heren, zangers uit deze kerk, plaats die de vaste gezangen uit de 8ste mis voor hun rekening namen en naar behoren ondersteund werden door enkele “gregoriaanse” zangers van ons koor. Deze H. Mis, een 11 heren mis, werd opgedragen door celebrant Monseigneur Luigi met assistentie van o.a. kapelaan Bronneberg. Er was een geweldige akoestiek in de kerk, we werden er stil van. Onze bijdrage werd geopend met Gaude Mater Polonia, waarover kapelaan Bronneberg later door een Poolse collega werd aangesproken: “ met de meeste hoogachting, dit lied was nu echt iets geweest voor onze vorige paus Johannes Paulus. Hoe komen jullie aan dit lied ? Dat jullie dit überhaupt kunnen zingen. Als tussenzang vervolgden we met het mooi piano gezongen Adoramus te Domine.
 
Met onze dirigent Jean Lardinois en organist Mariëlle Frijns voor het koor kon er niets meer mis gaan. Wat een ambiance ! Offertorio, Veni Jesu, hoe mooi klonk dit in deze St. Pieter en zeker met orgelbegeleiding. Onder de communie kregen we gelegenheid om twee liederen te zingen nl. het mooie Ave Maria van Leos Janacek en O Cor amoris victima en als slotzang, waarin alle stemmen loskwamen, Domine, salvam fac Reginam. Prachtig!! Dat wij, het mannenkoor Sweykhuizen , dit kunnen en hebben mogen meemaken!
 
Woensdag 20 september
 
Vandaag moet het hoogtepunt van de reis worden. Op het programma staat de audiëntie bij paus Benedictus XVI. Vanwege zijn vorige week in Munchen verkeerd gevallen en veel besproken uitlatingen over de Islam is het zeer onzeker of de audiëntie wel

doorgaat. De spanning is voelbaar. Als het koor om 9.30 uur op het St. Pietersplein aankomt, hoort het dat de audiëntie doorgaat. Grote opluchting alom. Het optreden bij de paus is nu wel zeer nabij. De partners zitten midden op het St.Pietersplein in de buurt van de obelisk.
 
De zangers mochten op het bordes achter het baldakijn gaan zitten alwaar de Paus zou gaan plaats nemen. Naast ons stond een Italiaans jeugdcorps met trommels en hoorns opgesteld en daarnaast weer een kinderkoor uit Korea. Dit koor zong reeds toen wij op het St. Pietersplein arriveerden. De geluidsinstallatie was zo enorm alsof het leek dat de jeugdige zangers pal voor ons stonden. Wanneer men op die plek staat met 40.000 duizend mensen, komende uit alle delen van de wereld, vóór zich, dan beseft men pas welk een eer het is om hier te mogen zingen.

Afwisselend met het kinderkoor zongen wij in afwachting van de Paus enkele liederen zoals Boedy Imja Hospodnje, Gaude Mater Polonia en zelfs het Limburgs volkslied. Dan arriveert de H.Vader en als Hij dan de verhoging naar het baldakijn beklimt, geeft Jean het teken en zingen wij met trots het prachtige Veni Jesu. Na een lange toespraak in het Italiaans over zijn reis naar Beieren, waarin de Paus o.a. nog eens herhaalde dat het nooit de bedoeling was geweest om de Islam en de Islamieten te kwetsen en nadat enkele kardinalen in verschillende talen de pelgrims hadden toegesproken, zongen we nog enkele liederen, w.o. Signore delle cime, Bolen mi lezi, Quatrro cavai che trottano en Salvam fac Reginam. Een enorm applaus

steeg op. Waren we niet bevoorrecht. Normaal hadden we maar 45 seconden tijd gekregen om hier te mogen zingen. Mede dank zij kapelaan Bronneberg hebben we dit kunnen verwezenlijken. Kapelaan Bronneberg heeft samen met voorzitter John Driessens nog geprobeerd het door ons meegebrachte cadeau, een bronzen beeldje, voorstellende pastoor Emile Thissen, aan de Paus aan te bieden.
 
Helaas liet de beveiliging rondom de Paus dit niet toe en daarom werd ons cadeau gezet bij andere cadeaus, die op een tafel stonden uitgestald. De audiëntie liep ten einde en de Paus begaf zich al handen schuddend in de richting naar het podium waar wij zaten. Een kleine groep meisjes van het kinderkoor dat uitgerust was met bontgekleurde waaiers maakte voor de Paus een gracieus dansje en daar kon Hij toch niet omheen. Hij ging er zelfs midden tussenin staan en de kinderen vormden, al bukkend met hun waaiers op hun rug, een kleurige bloem. Wat moeten deze kinderen trots geweest zijn. Dan komt Hij onze richting uit, maar het blijft jammer genoeg alleen maar bij zwaaien, vervolgens stapt de Paus in de gereedstaande jeep.

Wanneer de jeep vertrekt, wenkt hij naar ons en schudt hij al staande hier en daar nog enkele handen. Dat Henk Dols en ik hier enkele passages uit de Bolen mi lezi solo mochten zingen is helemaal te gek. Wanneer ik dit schrijf en er aan terug denk, is het net alsof ik het gedroomd heb.
De hereniging met onze aanhang was voor ons uniek. Alsof we op een of andere Olympiade een gouden medaille hadden gewonnen. Met gejuich, omhelzingen en kussen, zelfs met hier en daar een traan, werden we opgewacht. Ze hadden met ontroering gereageerd toen het Limburgs volkslied werd gezongen. Een zekere meneer uit Born sprak Jo Knubben aan, hem was hetzelfde overkomen.
 
Tijdens de middagexcursie blijven de indrukwekkende en ontroerende gebeurtenissen van de ochtend iedereen bezighouden.

De stemming blijft euforisch: “onvoorstelbaar mooi te mogen zingen voor zoveel mensen; ongelooflijk fantastisch” zo wordt gehoord. De middagexcursie deels per bus voert naar het oude Rome. We zien onder meer het Capitool met het stadhuis van Rome en met op de voorgrond het standbeeld van Marcus Aurelius te paard, het Piazza Venetia met op de achtergrond het nationaal monument voor Victor Emanuel II eerste koning van Italie. Avonds volgt de ontlading van een zeer emotionele dag; een dag die een ieder tot volle tevredenheid stemt; een dag die het absolute hoogtepunt vormt in de carriere van de zangers; een memorabele dag ook omdat het koor direct naast de paus op het bordes staat als hij de wereld uitlegt wat hij precies bedoelde met zijn uitlating over de Islam een week eerder in Munchen; een dag kortom om nooit maar dan ook nooit te vergeten. Als uitlaatklep van alle opgekropte gevoelens wordt na het diner, hoe kan het ook anders, uitbundig gezongen en een traantje weggepinkt.
 
Donderdag 21 september
 
De morgenexcursie gaat naar het hedendaagse Rome. Via onder meer het Piazza del Popolo, het Piazza della Republica, het Piazza Barberini, met in het midden de Tritonfontein van Bernini, de Via Veneto waar filmsterren en miljonairs op de terrasjes zitten, stappen we tenslotte uit en wandelen we verder door de nauwe straatjes met allerhande winkeltjes en over intieme pleintjes en pittoreske bloemen-, groenten- en fruitmarkten. Onderweg wordt bij krantenkiosken de L’Osservatore Romano gekocht. Daarin staat een berichtje over het koor tijdens de audiëntie. Op een aantal plaatsen is de krant al uitverkocht. Komt dat omdat het koor door zijn optreden gisteren bij de Romeinen in een klap zo populair is geworden of is de oplage van de krant wel wat erg krap uitgevallen. We houden het uiteraard op het eerste. Al wandelend belanden we bij de Spaanse trappen met bovenaan de St. Trinita dei Monti en met onderaan de fontein met het bootje. Het vraagt even tijd om de eerste indrukken van deze schitterende aanblik te verwerken. Door onder meer de tegenover de Spaanse trappen gelegen Via Condotti, de duurste en meest chique winkelstraat van Rome, gaat het verder richting Trevi fontein. Naarmate we door de Via del Muratte dichterbij komen hoe duidelijker het geruis van het water wordt. Op het eind van de straat staat daar dan in al zijn majestueuze pracht en praal de populairste waterverrukking van Rome die Trevi fontein heet.

Ook deze aanblik vraagt enige tijd om verwerking. Gelukkig blijft nog tijd genoeg over om de in de nabijheid van de fontein gelegen St.Ignatiuskerk te bekijken. Deze kerk heeft iets heel bijzonders. Op de vloer in het midden van de kerk is een gele stip. Als je daar precies op gaat staan en naar boven kijkt zie je het weelderig beschilderde plafond in perspectief, maar dan wel zo echt dat bijvoorbeeld de zuilen die in werkelijkheid horizontaal op het plafond zijn geschilderd van hieruit zuiver vertikaal te zien zijn. We vervolgen de weg naar het Pantheon. Bij de ingang aldaar staan twee bekende Nederlanders: Rik Felderhof en pater Boudar die op televisie samen met Jan Mulder een reclamespot doet voor de Ing-bank. Het interieur van het Pantheon maakt een overweldigende indruk. Alle verhoudingen zijn harmonisch. Hoogte en doorsnee zijn even hoog (43,5 m). Het enige licht valt door een opening (9 m middellijn) in de koepel. De mooie akoestiek werkt uitdagend. Tot groot enthousiasme van het publiek zingt het koor dan ook Boedy Imja Hospodnje en Domine, salvam fac Reginam. Het Pantheon uitkomend tonen mensen uit Frankrijk, Duitsland, Amerika en Canada belangstelling voor het koor. Allerlei vragen worden gesteld waaronder de vraag of dit ook het koor van de audiëntie gisteren is. Na het bezoek aan het Pantheon eindigt de ochtendexcursie.Rond 18.30 uur arriveerden we in de Basilica Sante Andrea della Valle, alwaar we om 19.00 uur de Missa Laudate Dominum van Ernst Tittel zouden zingen. Het was een drie heren mis waar de kapelaan Bronneberg zelf in voorging. De repetities thuis waren dus niet voor niets geweest. De mis van Tittel werd door ons koor met Mariëlle aan het keyboard prachtig weergegeven. Zongen we in de St. Pieter als openingslied Gaude mater Polonia, hier openden we met Boedy imja. Voor de rest zongen we dezelfde werken als in de St. Pieter. Deze Basilica Sante Andrea della Valle wordt de toekomstige werkplek van kapelaan Bronneberg, maar dan wel als pastoor. Een hele eer voor deze sympathieke Limburgse jông. Vanaf deze plaats wensen we hem veel succes maar zeker ook veel sterkte in deze zeer mooie kerk.
 
Na de H. Mis verspreidt het gezelschap zich over het Piazza Navona het populairste trefpunt van Rome. Het plein heeft drie fonteinen. Pronkstuk is de Fontana dei Quattro Fiumi van Bernini. Het Piazza en de fonteinen zijn sprookjesachtig verlicht. Het gonst er van geluiden. Er zijn straatverkopers, schilders en artiesten. De terrasjes op het plein en in de belendende straten zitten vol met vrolijk dinerende mensen. Een voorbeeld dat weldra door het koor en zijn aanhang wordt gevolgd. Om 22.30 uur vertrekken de touringcars weer naar de hotels. We rijden speciaal via de schitterend verlichte St. Pieterskerk waar een fotostop wordt gemaakt.
 
Vrijdag 22 september de laatste dag in Rome
 

Vandaag staat weer een hoogtepunt op het programma. Na het inpakken, rijden we door Villa Borghese, op een na het grootste park van Rome, naar de Via Appia Antica., in 312 v.C. aangelegd door Appius Claudius Caecus. Destijds trok al het verkeer van het Romeinse wereldrijk: keizers, handelaren, ambtenaren en militairen over de Via Appia Antica naar de haven van Brindisi. Aan de Via Appia liggen meerdere catacomben. Het zijn lange ondergrondse tunnels met nissen en grafkamers ontstaan omdat volgens de “twaalf-tafelenwet” de doden niet binnen de stadsmuren van Rome begraven mochten worden. Aan de Via Appia bevinden zich ook de Catacomben van Callistus met daarin onder andere het graf van de in Trastevere (volkswijk in Rome) gedode en in 817 gevonden St. Caecilia.
 
Daar St. Caecilia patrones is van het koor brengt het koor buiten en staande boven haar graf een muzikale ode aan haar. Een heel indrukwekkende gebeurtenis die veel toehoorders trekt. Op weg naar het vliegveld maken we nog een stop om de St.Paulus-buiten-de-muren te bezoeken. De kerk is gebouwd op de plek waar de onthoofde Sint Paulus
is begraven. Op 16 juli 1823 veroorzaakt een onvoorzichtige schilder een felle brand, waarbij alleen het dwarsschip gespaard blijft. Paus Leo XII laat direct met de bouw van een nieuwe kerk beginnen en krijgt daartoe giften uit gehele wereld. Ook van koning Willem II uitNederland ontvangt hij persoonlijk geld. De kerk is op de St. Pietersbasiliek na de grootste van Rome. Het dak van de robuuste en hoekige kerk wordt gedragen door een woud van 80 zuilen, gehouwen uit de Simplon. Mooi is de binnenhof met de granieten zuilen.
Ook in de St. Paulus-buiten-de-muren zingt het koor enkele liederen.Ruim op tijd komen we tenslotte op het vliegveld aan. Om precies 14.45 vertrekt vlucht LTU 1127 naar Dusseldorf. In het vliegtuig zakt het koor en zijn aanhang zeer heerlijk onderuit om te bekomen van alle vermoeienissen. De rust is evenwel van korte duur. Het koor moet weer aan de bak. De dames van het cabinepersoneel hebben er bij het begin van hun dienst lucht van gekregen dat ze vandaag met een koor vliegen dat bij de paus heeft gezongen.
Ze zijn dan ook zeer nieuwsgierig naar het koor en vragen of er een liedje voor hun kan worden gezongen. Het is de dames ernst. Als het koor niet zingt, weigeren ze na de landing de deuren van het vliegtuig te openen. De mannen honoreren maar wat graag de wens van het cabinepersoneel en zingen samen met alle 150 passagiers uit volle borst het Limburgs volkslied “Waar in bronsgroen eikenhout”. Omstreeks 20.00 uur is het koor terug in Sweikhuizen. Daarmee komt een einde aan een droomreis.