2012 Concertreis Bodensee

Sweikhuizen verovert Konstanz door Ger Vosters
 
De voorbije jaren waren drukke jaren voor het koor. Instuderen van nieuw repertoire, geven van uitvoeringen, organiseren van niet muzikale activiteiten, cd- en tv opnamen. Ook emotionele jaren door het helaas wegvallen van enkele zangersvrienden. Het koor was toe aan een paar dagen “uitwaaien”. Had er zin in. En dat bleek. Want bij de laatste opstapplaats vrijdagmorgen 18 mei op het Odiliaplein in Sweikhuizen zat de stemming er al goed in. Een gezellige drukte, door elkaar begroetende zangers en partners, inladen van koffers en
Het koor vóór vertrek vanuit Sweikhuizen
koorkostuums, handen schudden van onze beschermheer Jeroen Pas, die een dag eerder ontslagen uit het ziekenhuis toch aanwezig was om het gezelschap een onvergetelijke reis toe te wensen, afscheid nemen van sip kijkende achterblijvers en zoeken naar een lekker plekje in de bus. Precies volgens schema gingen om 8.15 uur
de twee Royal class touringcars en enkele auto’s met fervente kooraanhangers bergafwaarts richting “Bodensee”. Een beetje bewolkt. Prima reisweer. De tocht verliep vrolijk keuvelend, lachend en zingend heel genoeglijk. Onderweg twee stops bij mooie wegrestaurants met ruime keuze uit typisch Duitse gerechten en
Dineren in hotel Lamm in Singen op vrijdagavond
uitnodigende zonnige terrassen. Na aankomst in het Best Western hotel Lamm in het plaatsje Singen volgde de gebruikelijke gang van zaken als verdeling en inrichting van de kamers en het “lekker even opfrisritueel”. Al vlug ontmoette iedereen zich weer op het aan de straatkant gelegen terras. Het regende. Druppels tikten zachtjes op de glazen overkapping en zorgden voor een knus sfeertje. De vraag naar een biertje of anderszins overtrof al snel het aanbod met als gevolg troostloos ogende lege glazen. Naarstig zochten de mannen een sluiproute voor snellere aanvoer van de drankjes en kwam iedereen weldra weer volop aan z’n trekken.Het souper in buffetvorm vormde dé gelegenheid voor het smeden van allerlei plannen voor de avond. Velen kozen voor het bouwen van een feestje in het hotel. De ware pioniers gaven de voorkeur aan het verkennen van de stad, maar voegden zich bij terugkomst bij de achtergebleven feestvierders. Lachen, biertje, schaterlachen, zingen, moppen tappen, vlotte bediening, borreltje en knabbeltje vormden de ingrediënten voor een ongedwongen, ontspannen avond. Voor een nogal temperamentvolle Italiaanse serveerster kennelijk zo

meeslepend dat ze plotsklaps voor een glimmende tweede tenor op haar knieën zeeg en hem onder grote hilariteit en met een onbegrensd gevoel voor theater publieke toevertrouwde dat ze een kind van hem wilde. Charmant werd haar aandoenlijk gespeelde act geprezen en tegelijkertijd haar geveinsde hartenkreet tactvol afgewezen daar de werving van nieuwe leden direct resultaat beoogt en niet op de lange termijn. De volgende dag, zaterdag, stralend weer. Ontbijtbuffet vanaf 6.30 uur. Smoking en toebehoren ophangen in de touringcars. Concertmappen per partij deponeren in speciale kisten en samen met elektrische piano in de bussen laden. Om 9.00 uur vertrek naar “Insel Mainau”, waar de “Gräfliche Inselfesten” plaatsvonden. Aankomst een klein uurtje later. Lange rijen bezoekers voor de kassa’s. Verwachte aantal voor vandaag ca. 6000. Toch niet allemaal gekomen voor de concerten van ons koor? Vooraf was er veel gespeculeerd over de schoonheid van het bloemeneiland. Maar de realiteit overtrof echt alle verwachtingen. Rustige wandelpaden
Een prachtig exemplaar in de vlindertuin
over het sterk geaccidenteerde eiland leidden onder eeuwen oude bomen langs bloeiende bloempartijen met vrolijke kleuren, heerlijk geuren en vaak een bepaald thema uitbeeldend, zoals een pauwmet opgezet verentooi. Wandelingen voerden langs vijvers met fonteinen ingebed in een ongekende bloemenpracht, langs cascades omlijst met slanke cipressen en exotische waterplanten, langs het glazen Palmenhuis met botanische kostbaarheden en langs de speelse vlindertuin. Hooggelegen uitkijkpunten zorgden voor adembenemende vergezichten over de Bodensee met stille, witte zeiltjes en bedrijvige ferryboten die het eiland verbinden met de aan de boorden van het meer gelegen pittoreske stadjes.
Heerlijk dineren in de Comtureykeller op MainauHet paradijselijk eiland, oase van schoonheid, harmonie en ontspanning wordt vanuit het barokke kasteel beheerd door de Lennart-Bernadotte-Stichting met aan het hoofd de jonge gravin Bettina en graaf Björn Bernadotte. In de onder het kasteel aan de havenzijde gelegen Comtureykeller, een heldere, luchtig ingerichte wijnkelder, gebruikte het gezelschap als lunch een copieus 3-gangen diner. Na het hartelijke welkomstwoord van onze voorzitter toastte iedereen elkaar trots toe met een sprankelend glas koele prosecco en zong het koor netjes gedirigeerd door honorair dirigent Zef Menten spontaan “Ein Lied mit harmonischen Klängen”. Tegen 14.00 uur scheidden de zangers zich van het gezelschap af om zich boven in één van de kasteelzalen te verkleden in koorkostuum en in te zingen voor het “open air” optreden om 15.00 en 16.00 uur op de “Schlossbühne” van het kasteel. De zon scheen genadeloos recht boven het eiland. De petjes waar een bezorgd koorlid voor had gezorgd kwamen uitstekend van pas.Genieten op Mainau tijdens het optreden van St. CaeciliaVeel mensen zaten genietend van een drankje op banken, stoelen en terrasjes te wachten op het optreden van de zingende “Holländer aus Sjweichhausen”. Het koor werkte een stemmig repertoire af onder leiding van Hans Luesink en met pianobegeleiding van Mariëlle Frijns. Onze dirigent bleek als speaker begenadigd te zijn met meerdere talenten. Voor de vuist weg en in onberispelijk Duits kondigde hij de werken met speels gemak en gelardeerd met een fikse dosis humor perfect aan.
 
Een presentatie die publiek en koor zeer waardeerden. Na de optredens was iedereen vrij in doen en laten. Gezellige terrasjes, koud biertje, sprankelend wijntje, koffie met “hausgemachte Kuchen”, Zweedse en regionale specialiteiten in de stijlvolle Zweedse “Swedenschenke”, vakantiesfeertje, verfrissende cocktails, Zuid Amerikaanse optredens en overal goedgeluimde mensen stonden garant voor heerlijk genieten en waren de thuiszorgen snel “out off mind”.
Genieten van de bloemenpracht op Mainau
Rond tienen vertrok de laatste touringcar terug naar het hotel en klonk tijdens de rit uitbundig “ ‘t Greun van ’t graas.” In Singen spoedde de overgrote meerderheid zich meteen naar de vinotheek in het stadscentrum om samen met de aanwezige Duitsers te genietenvan de Europacup finale tussen FC Bayern München en FC Chelsea. Hoewel de ongekend spannende wedstrijd eindigde in een domper voor de gastheren barstte de vinotheek zowat uit z’n voegen van de internationale gezelligheid, swingend onderstreept op de klanken van ritmische muziek. De volgende dag, zondag, stond voor 11.00 uur het concert in Konstanz op het programma. Al vroeg alle hens aan dek. Stevig ontbijt. Tegen tienen aankomst in het direct aan de oever van de Bodensee” gelegen stadspark voor het openlucht optreden waarbij de koren het publiek toezongen vanaf de halfronde overdekte “Konzertmuschel”.
Männerchorgemeinschaft Konstanz in actie
Een azuren lucht, vriendelijk zonnetje, licht briesje vanaf het meer, frisse gezonde lucht, subtiele geuren en tinten van de vele bloemen en planten brachten een volmaakt hemelse atmosfeer, die nimmer vergankelijk zou moeten zijn. De Männerchorgemeinschaft Konstanz en de daarvan afgeleide Querbeetsänger beide o.l.v. Marina Menzel en met aan de piano Sophie Nawara namen het eerste deel van het muzikale treffen voor hun rekening met een wat vlakke niet echt opwindende performance.
Begroeting in de Stadsgarten door dirigent Hans Luesink
Maar dat werd na de pauze wel even anders. De jongens uit “Sjweikese” stonden er! Alweer meesterlijk aangekondigd door onze dirigent zongen ze, virtuoos door Mariëlle Frijns op de piano begeleid, hoog en laag, in wisselende tempo’s, van zacht tot beschaafd “hard” en met perfecte dictie een uitgekiend repertoire in meerder talen. Bij elk werk nam de spanning onder de zeer vele en gefascineerd luisterende bezoekers toe om tenslotte uit te monden in een aanhoudende staande ovatie. Toen ze ook nog eens “Zugabe, Zugabe” bleven roepen was er voor het koor geen houden meer aan en streelde weldra de wonderschone melodie van “ ’t Greun van ’t graas” het gehoor van het dankbare publiek. Aan het slot van het concert voegde het Duitse koor zich bij het Nederlandse en zongen ze o.l.v. de Russische dirigente gezamenlijk het Oekraïnse lied “Mala moja”.
Het gezamenlijk uitvoeren van Mala Moja
Hoezo sport verbroedert? De voorzitter van het “Männerchor” feliciteerde vervolgens het koor “aus den Niederlanden” met zijn indrukwekkende optreden. Onder groot applaus overhandigde hij onze voorzitter Funs Boyens en dirigent Hans Luesink enkele geschenken en werden ook Marina, Sophie en natuurlijk onze Mariëlle in de bloemetjes gezet. Onze voorzitter inviteerde op zijn beurt het koor uit Konstanz met partners voor een toast in de iets verder aan de haven gelegen Konzil. Een imposant uit de 13e eeuw stammend monumentaal bouwwerk dat thans dienst doet als restaurant met heerlijk “Seeterras”. In de grote historische zaal sprak Funs het levendige gezelschap toe op een manier zoals hem dat nu eenmaal op het lijf geschreven is en dat hem maakt tot een waar boegbeeld van onze vereniging. In vlekkeloos Duits bood hij op humoristische wijze de verraste gastheren in de persoon van de voorzitter een Sjweikeser Rèngelaote pruimenboom aan met het verzoek de oogst te zijner tijd onder de zangers eerlijk te verdelen. Maar nu kon er al geproefd worden van de meegebrachte originele Rèngeloate likeur. Voor de voorzitter en dirigente van het koor uit
Het aanbieden van de Rèngelaoteboom aan ons gastkoor
Konstanz had Funs nog een extra verassing in petto. Onder luid applaus kregen ze een door Guus van Eyck gemaakt wandbord overhandigd met contouren van de stad Maastricht. Guus van Eyck is een in Sittard geboren kunstenaar die bekend staat om z’n eigenzinnige en originele schilderstijl van stadsgezichten. Ondertussen waren alle zangers voorzien van bubbelende sekt en werd het glas geheven op het uitstekend geslaagde concert. Ter afsluiting van de ceremonie zongen beide koren o.l.v. een glunderende Marina, die onmiskenbaar de dag van haar leven had, samen nog een keer “Mala moja”. Het informele vlotte samenzijn erna kreeg extra allure door het optreden van onze eerste tenor Arno Hochstenbach. Met Mariëlle aan de vleugel bezorgde hij de ademloos luisterende menigte kippenvel met de grandioze vertolking van het ’Wolgalied’ uit de Operette “Der Zarewitch”van Franz Lehár en het ’Caro mio ben’ (mijn mooie liefde) van Tommaso Giordani. De middag verder vulde iedereen zelf in met een boottocht, stadsbezichtiging, winkelen, hapje eten, of terrasje pikken. Om 19.30 uur genoot het koor, wederom in de grote zaal van de Konzil, van een goed verzorgd diner, dat plezierig onderbroken werd met het in het zonnetje zetten van de reiscommissie (Jo Knubben, Jan Oversier en Frits Kerkhoff) als dank voor de organisatie van de reis in samenwerking met reisbureau MCT uit Maastricht. De volgende dag, maandag, vertrokken de bussen met een ietwat vermoeide maar voldane bezetting huiswaarts via de mooie toeristische route langs de Rijn, waar de buschauffeurs in de smalle bochtige wijndorpjes met stadspoortjes als oogjes in de naald alle bewondering voor hun vakmanschap afdwongen.Voorzitter Funs Boyens dankt het organisatiecomité
In het prachtig aan de Rijn gesitueerde DaCapo restaurant in Bonn deed het verrukkelijk Italiaanse buffet als afscheidsdiner de smaakpapillen juichen. Volgens planning arriveerde het koor rond 21.30 uur weer in Sweikhuizen en waren alle zangersvrienden bij het afscheid nemen ervan overtuigd “Caecilia blif leve”.